𝗣𝗔𝗡𝗜𝗧𝗜𝗞𝗔𝗡: "Samantala” na isinulat ni Khaye E. Rimando

Published by: Bianca Madeline Oloya

Date published: March 10, 2023

Time published: 8:46 AM

Kategorya: Prosa

Tema: Karahasan, Pag-ibig, Pag-asa

𝗧𝗪: 𝗞𝗮𝗿𝗮𝗵𝗮𝘀𝗮𝗻 (𝗣𝗮𝗻𝗴𝗴𝗮𝗴𝗮𝗵𝗮𝘀𝗮)

Yapos ko ang sarili at hindi mawari kung anong hakbang ang gagawin. Tila isang estatwang nakatayo sa haligi ng gusali. Walang emosyong tumatangis at tanging paghinga lamang ang naririnig. Tila sumasabay rin ang bawat pag-kulog at kidlat sa aking damdamin, sabayan mo pa ng malakas na ulan at ihip ng hangin.

Nanginginig man sa lamig ay nagawa ko pa ring yapusin ng mahigpit ang suot kong bolero upang kahit papaano ay may pinanghahawakan ako.

Nagitla ako sa biglaang pagtunog ng aking telepono mula sa sahig. Pinulot ko ito upang tingnan kung sino ang tumatawag.

𝘌𝘭𝘪, 42 𝘮𝘪𝘴𝘴𝘦𝘥 𝘤𝘢𝘭𝘭𝘴, 25 𝘶𝘯𝘳𝘦𝘢𝘥 𝘮𝘦𝘴𝘴𝘢𝘨𝘦𝘴.

Isang malalim na buntong hininga muna ang binitawan ko bago tuluyang sagutin ang tawag.

“𝗞𝗮𝘆𝗹𝗮, 𝗮𝘀𝗮𝗻 𝗸𝗮?!” sabi niya mula sa kabilang linya. Bakas sa tono ng boses niya ang pag-aalala at galit, dahilan upang mas lalong kumirot ang dibdib ko.

Patuloy ko lamang na pinakinggan ang pagsasalita niya sa kabilang linya. Ni isang salita ay walang namumutawi sa aking bibig na tila ba nanuyo na ang aking lalamunan sa lamig. Tinakpan ko ang aking mga labi upang maitago ang bawat paghikbi. Bawat tulo ng luha ay siya ring kirot ng aking dibdib.

Wala sa sariling pinatay ko ang tawag habang nakatulala lamang sa bawat pagpatak ng ulan sa sahig.

Bago ko pa man mapagtanto, tumatakbo na pala ako. Hindi ko alam kung saan ako patutungo. Basta kung saan lamang ako dalhin ng mga paa ko.

Matapos ang ilang minutong pagtakbo sa ulanan, halos mabulag ako sa liwanag na nagmumula sa isang sasakyang pasalubong sa akin. Nanghihinang bumagsak ako sa daan habang humihikbi. 𝘒𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘨𝘢𝘢𝘯𝘰 𝘮𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘭𝘢𝘬𝘢𝘴 𝘢𝘯𝘨 𝘶𝘭𝘢𝘯 𝘢𝘺 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘪𝘵𝘰 𝘬𝘢𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘸𝘪𝘪𝘯 𝘢𝘵 𝘭𝘪𝘯𝘪𝘴𝘪𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘶𝘮𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘥𝘪𝘯𝘶𝘭𝘰𝘵 𝘯𝘪𝘭𝘢 𝘴𝘢 𝘢𝘬𝘪𝘯.

"𝗞𝗔𝗬𝗟𝗔!"

Umalingawngaw ang isang pamilyar na boses mula sa sasakyan. Nanlalabo man ang mga mata ay pilit ko pa ring inaninag kung sino iyon. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang mapagtantong siya ito.

Buong lakas na binigkas ko ang kanyang pangalan bago ako tuluyang mawalan ng malay sa gitna ng daan.

"𝗘𝗹𝗶."

"𝙉𝙖𝙜-𝙖𝙖𝙡𝙖𝙡𝙖 𝙖𝙠𝙤 𝙨𝙖 𝙠𝙖𝙣𝙮𝙖, 𝙀𝙡𝙞. 𝙋𝙖𝙖𝙣𝙤 𝙠𝙪𝙣𝙜 𝙢𝙖𝙧𝙖𝙢𝙙𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙣𝙞𝙮𝙖 𝙧𝙞𝙣 𝙖𝙣𝙜 𝙣𝙖𝙧𝙖𝙢𝙙𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙣𝙤𝙤𝙣 𝙣𝙞 𝙈𝙖𝙢𝙖—"

"𝙎𝙝𝙚'𝙨 𝙨𝙩𝙞𝙡𝙡 𝙢𝙮 𝙬𝙤𝙢𝙖𝙣, 𝙅𝙖𝙮. 𝙎𝙝𝙚'𝙨 𝙨𝙩𝙞𝙡𝙡 𝙖 𝙬𝙤𝙢𝙖𝙣. 𝙆𝙪𝙣𝙜 𝙖𝙣𝙤 𝙢𝙖𝙣 𝙖𝙣𝙜 𝙜𝙞𝙣𝙖𝙬𝙖 𝙣𝙞𝙡𝙖 𝙨𝙖 𝙠𝙖𝙣𝙮𝙖, 𝙩𝙝𝙖𝙩 𝙙𝙤𝙚𝙨𝙣'𝙩 𝙢𝙖𝙠𝙚 𝙝𝙚𝙧 𝙡𝙚𝙨𝙨 𝙤𝙛 𝙖 𝙬𝙤𝙢𝙖𝙣. 𝙃𝙞𝙣𝙙𝙞𝙣𝙜-𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙠𝙤 𝙨𝙞𝙮𝙖 𝙞𝙞𝙬𝙖𝙣. 𝙄'𝙡𝙡 𝙢𝙖𝙠𝙚 𝙨𝙪𝙧𝙚 𝙨𝙝𝙚 𝙬𝙤𝙣'𝙩 𝙨𝙪𝙛𝙛𝙚𝙧 𝙖𝙡𝙤𝙣𝙚."

Narinig kong sabi ng dalawang pamilyar na boses sa tabi ko. Bahagya kong iminulat ang mga mata ko at nakita ang isang puti at maliwanag na kisame. 𝘕𝘢𝘴𝘢 𝘰𝘴𝘱𝘪𝘵𝘢𝘭 𝘢𝘬𝘰. Ipinikit ko muli ang mga mata sapagkat wala akong lakas upang kausapin sila. Sa dahan-dahang pagpikit ay siya ring pagtulo ng mga luha sa kaliwa kong pisngi.

“𝗔𝗻𝗴 𝗵𝗶𝗿𝗮𝗽 𝗺𝗮𝗴𝗶𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗯𝗮𝗲. 𝗧𝗶𝗹𝗮 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝗯𝗮𝗻𝗴 '𝙃𝙖𝙫𝙞𝙣𝙜 𝙖 𝙑𝙖𝙜𝙞𝙣𝙖 𝙞𝙨 𝙖 𝙙𝙚𝙖𝙩𝙝 𝙩𝙝𝙧𝙚𝙖𝙩' 𝗻𝗴𝗮. 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗹𝗮𝗺𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝗯𝗮𝗯𝗮𝗲 𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗸𝗮𝗸𝗮𝗿𝗮𝗻𝗮𝘀 𝗻𝗶𝘁𝗼 𝗻𝗴𝘂𝗻𝗶𝘁 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗺𝗶𝗵𝗮𝗻 𝘀𝗮 𝗺𝗴𝗮 𝗸𝗮𝘀𝗼 𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗻𝗴𝗴𝗮𝗴𝗮𝗵𝗮𝘀𝗮 𝗮𝘆 𝗻𝗮𝗿𝗮𝗿𝗮𝗻𝗮𝘀𝗮𝗻 𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝗸𝗮𝗯𝗮𝗯𝗮𝗶𝗵𝗮𝗻. 𝗞𝗮𝗵𝗶𝘁 𝘀𝗮 𝗮𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗲𝗱𝗮𝗱, 𝗹𝘂𝗴𝗮𝗿 𝗼 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗵𝗼𝗻 𝗺𝗮𝗻 𝘆𝗮𝗻. 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝘀𝗼𝗹𝘂𝘀𝘆𝗼𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴𝘀𝘂𝗼𝘁 𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗵𝗮𝗵𝗮𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗮𝗺𝗶𝘁 𝗼 𝗱𝗶 𝗸𝗮𝘆𝗮’𝘆 𝗺𝗮𝗴𝗶𝗻𝗴 '𝗺𝗮𝘀' 𝗺𝗮𝗶𝗻𝗴𝗮𝘁. 𝗪𝗮𝗹𝗮 𝘀𝗮 𝘀𝘂𝗼𝘁 𝗼 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗼 𝗽𝗮 𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗿𝗼𝗯𝗹𝗲𝗺𝗮. 𝗠𝗮𝘆 𝗻𝗮𝗴𝗮𝗴𝗮𝗵𝗮𝘀𝗮 𝗱𝗮𝗵𝗶𝗹 𝗺𝗮𝘆 𝗻𝗮𝗻𝗴𝗴𝗮𝗴𝗮𝗵𝗮𝘀𝗮. 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗺𝗮𝗵𝗶𝗻𝗮.”

Rinig na rinig sa buong istadyum ang palakpakan ng mga tao, lalong lalo na ang sigaw ng mga kababaihan. Naranasan ko man ang masalimuot na pangyayaring iyon, naging rason naman ito upang mas lalo akong maging malakas at matatag. 𝘕𝘢𝘨𝘢𝘸𝘢 𝘬𝘰. Nalagpasan ko ang madilim na nakaraan kong iyon, at ngayon ay ibinabahagi ko ito sa iba, upang magsilbing babala at kamalayan sa karamihan na sana’y balang araw ay wala nang mambiktima at mabibiktima pa ng ganitong klase ng karahasan.

Sa panahon rin ngayon, hindi lamang nalilimita sa panggagahasa ang pananamantalang nararanasan natin. Madalas, pati prinsipyo, karapatan, at kinabukasan ay napagsasamantalahan rin lalo na ng may kaya.