Disenyo ni: Harry Peรฑaflor
Inilathala ni: Rich Antonette Pescasiosa
Petsang Inilathala: October 3, 2025
Oras na Inilathala: 3:25 PM
Kategorya: Prosa
Tema: Panawagan sa tapang at pagkilos tungo sa pagbabago ng bayan.
Kung ang dila’y patuloy na ikukulong ng sariling takot at ang dibdib ay magpapanggap na wala nang pintig, ๐๐ถ๐ป๐ผ ๐ฎ๐ป๐ด ๐บ๐ฎ๐ด๐๐๐๐๐น๐ฎ๐ ng bagong kabanata ng bayang matagal nang binubulok ng sariling pananahimik? Ang lupang ito—na sabik maging pugad ng ๐ฌ๐ข๐ต๐ข๐ณ๐ถ๐ฏ๐จ๐ข๐ฏ at ๐ฌ๐ข๐ฑ๐ข๐บ๐ข๐ฑ๐ข๐ข๐ฏ—ay pinupunit ng alon ng pagkakawatak-watak, sapagkat iilan lamang ang may ๐๐ฎ๐ฝ๐ฎ๐ป๐ด ๐ป๐ฎ ๐ฝ๐๐บ๐ฎ๐ด๐ถ๐๐ป๐ฎ ๐๐ฎ ๐ฎ๐ด๐ผ๐.
๐๐ถ๐ป๐ฑ๐ถ ๐๐ฎ๐ฝ๐ฎ๐ ๐ฎ๐ป๐ด ๐บ๐ฎ๐ป๐ด๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ฝ, ni ang manabik na tila nanonood lamang ng sariling hinaharap na naglalayag palayo. Ang pangarap, kung hindi binubuo ng tinig at gawa, ๐๐ฎ ๐ช๐จ๐ค๐ ๐ก๐๐ข๐๐ฃ๐ na nilalanta ng hangin. At tayo—๐๐ฎ๐๐ผ ๐ฎ๐ป๐ด ๐ฎ๐ฝ๐ผ๐ na dapat magpaliyab ng alab, upang maging liwanag ang dating anino.
Ngunit bakit nga ba madalas tayong ๐ฝ๐ถ๐ฝ๐ถ ๐๐ฎ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ฝ ๐ป๐ด ๐ธ๐ฎ๐ฏ๐๐น๐๐ธ๐ฎ๐ป, at ๐ฏ๐๐น๐ฎ๐ด ๐๐ฎ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ฝ ๐ป๐ด ๐ธ๐ฎ๐๐ถ๐๐ฎ๐น๐ถ๐ฎ๐ป?Sapagkat mas madali ang manahimik kaysa magsalita, mas ligtas ang magkunwaring walang nakikita kaysa tanggapin na tayo’y kasangkot sa lahat ng nangyayari. Subalit ang bawat sandali ng pag-atras ay isang hakbang palayo sa kinabukasang inaangkin ng iba—at hindi kailanman ๐ฃ๐๐ฉ๐๐ฃ.
Kung nais natin ng bayan na tunay na atin, kailangang buwagin ang pag-aakalang ๐บ๐ฎ๐ ๐ถ๐ฏ๐ฎ ๐ฝ๐ฎ๐ป๐ด ๐ธ๐ถ๐ธ๐ถ๐น๐ผ๐ para sa atin. Ang bansa ay hindi iniukit ng iisang kamay lamang; ito’y binuo ng milyun-milyong tinig na sabay-sabay na nagpasya, na hindi tinakot ng sariling pangamba. Ang pagbabago ay ๐๐๐ฃ๐๐ ๐ข๐๐ก๐๐๐ง๐ค na babagsak mula sa langit, kundi rebolusyong nag-mumula sa ating sariling mga ugat.
Huwag tayong umasa sa bukas na maaaring hindi sumapit. Sa bawat pagtindig na sumasalungat sa ๐ธ๐ฎ๐๐ฎ๐น๐ฎ๐ป ๐ป๐ด ๐ธ๐ฎ๐๐ฎ๐ฟ๐๐ป๐ด๐ฎ๐ป, sa bawat salitang ipinupukol laban sa ๐ธ๐ฎ๐๐ถ๐ป๐๐ป๐ด๐ฎ๐น๐ถ๐ป๐ด๐ฎ๐ป, sa bawat galaw na sumasalungat sa ๐ฝ๐ฎ๐ป๐ด-๐ฎ๐ฎ๐น๐ถ๐ฝ๐ถ๐ป—doon unti-unting nabubuo ang perpektong lupang dati’y pangarap lamang.
At kung tayo’y nag-aatubili, itanong sa sariling dibdib: anong anyo ng bayan ang ating iiwan? Isang bayang itinayo ng ๐ฎ๐๐ถ๐ป๐ด ๐น๐ฎ๐ธ๐ฎ๐, o isang bayang giniba ng ๐ฎ๐๐ถ๐ป๐ด ๐ธ๐ฎ๐๐ฎ๐ต๐ถ๐บ๐ถ๐ธ๐ฎ๐ป?
No comments:
Post a Comment