Inilathala ni: Athena Nicole Palatino
Petsang Inilathala: Agosto 20, 2025
Oras na Inilathala: 12:30 PM
Kategorya: Prosa
Tema: Pagkakaroon ng pag-asa na hindi pa huli ang lahat para sulatan ang mga blangkong pahina ng ating buhay.
May mga bahagi ng ating buhay na tila blangkong pahina sa isang aklat, hindi nasulatan. Hindi ito tungkol sa mga pagkakamaling nagawa, kundi sa mga hindi natin nagawa. Ito ang mga pangarap na nanatiling nasa isip lang, mga salitang hindi nabigkas, at mga pagkakataong binalewala.
Ang bawat pahinang ito ay saksi sa ating mga pag-aalinlangan, sa mga pinili nating tahimik na daan, at sa mga sandaling pinili nating huwag kumilos. Sa bawat araw na lumilipas, ang mga blangkong pahina ay nag-iipon ng alikabok, naghihintay na punuin ng mga kwento at alaala.
Sa paglipas ng panahon, ang mga blangkong pahinang ito ay unti-unting nagkakaroon ng mga tupi at kulubot. Ang mga kulubot na ito ay simbolo ng panahong lumipas na hindi natin sinamantala. Sa bawat tupi, may nakatagong kwento ng “paano kung”—paano kung naglakas-loob akong sabihin ang nararamdaman? Paano kung sinubukan kong tuparin ang pangarap na iyon? Ang mga marka at guhit na ito ay hindi bunga ng pagkakamali, kundi ng mga hindi natin ginawang hakbang.
Ngunit may natatanging kagandahan ang mga kulubot na ito. Hindi sila sagabal, kundi paalala. Sila ang bakas ng mga pinagdaanan, ng mga pagsubok, at ng mga desisyong hindi ginawa. Nagbibigay sila ng lalim sa bawat pahina, na nagsasabing ang ating mga nakaraang pag-aalinlangan ay bahagi na ng ating pagkatao. Sa halip na maging balakid, ang mga tanda na ito ay nagsisilbing pundasyon, naghahanda sa atin para sa mga darating pang kabanata.
Sa bawat pahina na nanatiling blangko, mayroong malaking espasyo para sa isang bagong simula. Ang mga bakas ng nakaraan ay hindi nangangahulugang huli na ang lahat. Sa katunayan, ito ay nagbibigay sa atin ng pagkakataong magsimula muli, sa bawat kulubot na nagpapaalala sa atin na ang ating kwento ay patuloy na isinusulat. Ang aklat ng ating buhay ay hindi pa tapos.
Ang bawat blangkong pahina ay may kaakibat na pangako. Pangako na hindi pa huli ang lahat para hawakan ang panulat at isulat ang mga kwentong naghihintay na mailabas. Maaari pa nating burahin ang mga maling guhit at simulan muli. Maaari pa tayong magdagdag ng kulay at detalye sa mga pahinang akala natin ay wala nang pag-asa.
Kaya’t hawakan ang panulat, buksan ang isipan at puso, at simulan ang pagsusulat ng mga kwentong kailangan nang lumabas. Dahil ang pinakamagagandang bahagi ng ating buhay ay madalas na matatagpuan sa mga pahinang hindi pa natin nasusulat—mga kwentong puno ng pag-asa, tapang, at pag-ibig. Hindi pa huli ang lahat. Nagsisimula pa lang ang ating pinakamagandang kabanata.
#Prosa
No comments:
Post a Comment